Siódmy tydzień

Nasze maleństwo ma już siedem tygodni. Przed momentem zasnęła. A ja sięgnęłam po teczkę z napisem "moja ciąża" oglądam pierwsze zdjęcie usg. Tutaj następuje pierwsze wzruszenie. Przecież to było tak nie dawno ! Potem sięgam po laptopa i zdjęcia z telefonu. Z okresu kiedy dowiedzieliśmy się o tym że zostaniemy rodzicami. To był magiczny czas aczkolwiek pełen strachu i nie pewności.

Jak to będzie ? Byliśmy szczęśliwi bo to było nasze marzenie.

  Mase badań, sprawdzanie czy wszystko ok. Oczekiwanie na kolejną wizytę. Liczenie każdego grama, centymetra. Zachcianki.Wiadomość o tym że będzie to córeczka. Pierwsze ruchy. Kompletowanie wyprawki. Sto dni do daty porodu. Ostatnie wakacje we dwoje. Ostatni miesiąc ciąży, który się dłużył i dłużył. Poród.

Czytam tą listę w której i tak nie ujęłam wszystkiego i zastanawiam się gdzie to zleciało. Gdzie zleciały nasze pierwsze wspólne siedem tygodni ? Ryczę a łzy zalewają mi klawiaturę a zarazem spoglądam na dwoje najważniejszych najukochańszych osób w moim życiu. Jestem szczęśliwa. Mimo ciężkich chwil, pierwszy tydzień był najtrudniejszy. Udawałam twardziela. Wszystko zaplanowałam w czasie ciąży. Miałam w głowie obraz pierwszej kąpieli. Pierwszej wspólnej nocy. Niestety nic nie było tak jak chciałam. Pierwszy miesiąc spędziłyśmy same, tata wracał jedynie na weekendy. Taka praca, bardzo chciał być z nami. Wrócił i dopiero wtedy poczułam że jest tak jak chciałam.

A jest tak że nasz maluch uśmiecha się do nas na każdym kroku. Wierzga nogami i rękami na prawo i lewo. Wpatruje się w różne rzeczy skupiając się przy tym jak mało kto. Zwiedza z rodzicami wszystko co możliwe. Nawet 10 min. zakupy nie obejdą się bez jej obecności.
Przytulam całuje i cieszę się z tego że jest z nami.